Bazen ağırlaşıp taşıyamaz olunca boşaltmak istersin yüreğini, sonsuzca konuşmak, anlamak, bir yumağı çözer gibi ard arda sıralamak istersin sözcükleri nefes almadan. Ya da infilak eder gibi haykırarak bir anda kurtulmak istersin tüm yükten. Ve sonra yetmediğini görürsün tüm bunların, susarsın sonunda. Acı bir suskunluğa gömülürsün…İşte o zaman sessizliğin mucizesini tanırsın ve hafiflediğini hissedersin yüreğinin. Anlarsın ki, yürek bir tek sessizlikte atar ve başlar. Çünkü sessizlik, sınırsızlı ...