Kaybedildiler...
Yoktular...
Sessizdiler...
Birden ortaya çıktılar...
Sokaklarda göründüler...
Duyguları, düşünceleri, öfkeleri taşlaştı; o taşı "sisteme" attılar. Yaşamları paramparça edildi, onlar yaşamlarını sahiplendiler. Onlar, sokakta, taşla; özneleştiler.
Sokaklarda, toplumsallaşmış varlıklarının en kristalleşmiş siyaset biçimiyle, taş atarken gördük onları. Bu yüzden tek dertleri "taş" sanıldı, "taş atan çocuklar" denildi kolayca, çoğunlukla da yargılaya ...